اج میں تکیا اکھاں نال،
وچ گودڑی لکیا لال ۔
سر دے اتے پھٹا پرولا،
ٹھبی جتی گنڈھیا جھولا ۔
چھجے کپڑے ہوئے لنگارے،
وچوں پنڈا لشکاں مارے ۔
حسن نہ جاوے رکھیا تاڑ،
نکل آؤندا کپڑے پاڑ !
نہیں ایہہ انگر، نہیں لنگارے
ایہہ تاں پھٹّ نصیباں مارے ۔
یا پھر لٹن مارن ڈاکے،
وڑی غریبی سنھاں لا کے ۔
حسن اوس دا میں کی آکھاں،
تکن نال پیندیاں لاساں ۔
دھون گوری دی ایسی پھبے،
آؤندا جاندا ساہ پیا لبھے ۔
گورا گل، گلیاں دی گانی،
اک تھاں وسدے اگّ تے پانی ۔
نین گوری دے باتاں پاون،
مستی دے ساگر چھلکاون،
یا ایہہ بند اوس نے کیتے،
کجیاں وچ دریا حسن دے ۔
وال، دوپیہرے راتاں پئیاں،
تکّ تکّ کتے لیندے جھئیاں ۔
موہن، کھجھ نہ ایہناں اتے،
سدا رات نوں بھونکن کتے ۔
واہ غریبی وارے تیرے !
وسدے رہن چوبارے تیرے !
(گلیلی یا گلیلیانیاں اوہ ہن جو سوئیاں، کندھوئیاں، چرخے دیاں چرمکھاں ویچدیاں ہن ۔)
اشاعتیں
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں